Techniki transferowania + pierwsza pomoc

Kilka dni temu został zorganizowany kurs: „techniki transferowania + pierwsza pomoc.” Oto podsumowanie spotkania :

Transfer na wózek, krzesło, łóżko.

Często w ofercie można natknąć się na transfer. Transfer to nic innego jak przenoszenie podopiecznego na np. wózek inwalidzki z łóżka, na krzesło, do toalety. Łatwiej jest kiedy transfer jest przy osobie lekkiej, lecz w przypadku osób o większej wadze jest to nie lada wyzwanie. Aby ułatwić pracę i zapewnić sobie bezpieczeństwo niezbędna jest odpowiednia technika. Na kursie ratownik medyczny wskazał kilka kluczowych kwestii :

Przyjęcie odpowiedniej postawy.

Postawa opiekuna czy opiekunki jest najważniejszym elementem transferu. Ważne, aby ją poprawnie przyjąć. W przypadku próby podniesienia podopiecznego niezbędne jest ugięcie kolan, lekki rozkrok (w przód lub na boki) i wyprostowanie pleców. Takie działanie pozwoli na odciążenie kręgosłupa, rozłożenie równomiernie ciężaru czy daje możliwość manewrowania w górę (prostując kolana) czy w dół. Także ta postawa zapobiega nadwyrężeniu mięśni czy zwyrodnieniu kręgosłupa.

Mówienie do osoby transferowanej

Kolejnym ważnym krokiem jest mówienie do podopiecznego co będzie robione (nawet jeśli jest nieprzytomny). Przekazywanie informacji pozwoli na skuteczniejsze wykonanie transferu. Uniknie się także sytuacji, kiedy podopieczny będzie niechętny na współpracę przez wgląd na niewiedzę. Często seniorzy chcą współpracować i starają się pomóc. Nie zawsze jest to dobra pomoc, dlatego warto instruować prostymi kwestiami, np. Teraz będę Pana/Panią przenosić na krzesło. Proszę złapać mnie za pas.

Chwytanie i przenoszenie

Ważną kwestią jest też odpowiedni chwyt, który będzie wygodny dla opiekunki / opiekuna oraz dla podopiecznego. Nie powinno się chwytać seniora pod pachy – można spowodować uszkodzenie barku czy ręki u osoby transferowanej . Warto unikać prób podnoszenia osoby chorej, gdy odległość jest zbyt duża. Im mniejszy odstęp tym wygodniej będzie przenosić. Także nie należy robić gwałtownych, nagłych ruchów, szarpnięć skrętów tułowia czy pochyleń na boki. Może to skutkować nadwyrężeniem, skręceniem czy złamaniem u opiekuna.

Transfer z wózkiem po schodach

Także na spotkaniu została omówiona technika przenoszenia podopiecznego na wózku. Wózek jako narzędzie, które pomaga przy codziennym funkcjonowaniu u chorego często jest ciężki dla opiekuna/opiekunki. Transfer osoby na wózku po schodach przy odpowiedniej technice jest bardzo pomocny. Także ważna jest postawa opiekuna czy instruowanie podopiecznego. Dodatkowo kluczowa jest kwestia ułożenia wózka. Wózek należy pochylić w stronę opiekuna (unieść na dwa większe koła). Następnie stopniowo i powoli pokonać schody pchając wózek do przodu. W szczególności niezbędna jest asekuracja chorego. Taka sama postawa jest kiedy potrzeba zejść na parter po kilku stopniach czy wejścia. Różnica polega na tym, że w przypadku poruszania się na dół konieczne jest pchnięcie wózka, w przeciwną stronę ciągnięcie wózka.

Pierwsza pomoc

Pierwsza pomoc przede wszystkim pomaga ratować życie. Umiejętnie wykorzystane zasad pierwszej pomocy nie dość, że pomoże poszkodowanemu, ale także zwiększy skuteczność działań. Osoba odpowiednio przygotowana jest bardziej pewna siebie, lepiej działa pod presją czasu i dużego stresu czy dokładniej analizuje sytuację.

Podstawowe zasady:

1) Ocena środowiska

Niezbędne jest sprawdzenie czy miejsce w którym będzie udzielana pierwsza pomoc jest bezpieczne. Ratownicy mówią : najważniejsze jest bezpieczeństwo ratownika, potem poszkodowanego. Jeżeli miejsce jest bezpieczne i nie naraża opiekuna na ryzyko to można zacząć tej pomocy udzielać.

2) Ocena poszkodowanego

Kolejnym krokiem jest ocena poszkodowanego (co się stało, co dolega). W przypadku, gdy jest przytomny to warto dopytać o stan – czy coś boli, gdzie boli. Warto zweryfikować, czy wskazana sytuacja wymaga interwencji profesjonalnej pomocy medycznej. Jeśli jest to niewielka rana to wystarczy ją oczyścić i założyć odpowiedni opatrunek. Jeśli jednak poszkodowany jest nieprzytomny koniecznie trzeba wezwać fachową pomoc medyczną.

3) Ocena funkcji życiowych poszkodowanego

Następnym krokiem jest sprawdzenie czy podopieczny oddycha. Można to sprawdzić metodą : „Słyszę, Widzę, Czuję”. Gdy poszkodowany leży na plecach to należy odchylić głowę do tyłu chwytając brody. Dalej trzeba się pochylić i głowę ułożyć przy ustach, wzrokiem skierowaną w stronę ciała. Jeżeli : na policzku poczuje się powiew wiatru, usłyszy się oddech i zauważy podnoszenie klatki piersiowej to podopieczny oddycha. Warto sprawdzić stan mierząc ilość oddechów na 10s. Gdy jest 2 lub 3 oddechy to oznacza, że osoba poprawnie oddycha i trzeba wtedy ułożyć osobę w pozycji bezpiecznej. Gdy poszkodowany nie oddycha niezbędne jest RKO. Jeśli zauważy się 1 oddech na 10s to warto sprawdzić drożność. Gdy nie jest się pewnym warto zmierzyć raz jeszcze ilość oddechów.

4) Wezwanie pogotowia.

Po ocenie sytuacji i funkcji życiowych gdy niezbędne jest RKO, osoba jest nieprzytomna ale oddycha to trzeba wezwać pogotowie. Im więcej się ważnych informacji przekaże tym lepiej. Np. "Nazywam się ….., jestem w domu przy ulicy ….., ze mną jest nieprzytomna osoba lat ….., funkcje życiowe ustały. Osoba jest po …. (lekach, zabiegu, chorobie)."

Na pytania niezbędne są konkretne odpowiedzi. Także nie należy rozłączać się. Dyspozytor sam zakończy połączenie gdy uzna rozmowę za skończoną.

5) Udzielenie pomocy i oczekiwanie na karetkę.

W zależności od przypadku może być niezbędne wykonanie RKO, pozycji bezpiecznej, zabandażowanie rany, uciśnięcia miejsca krwawienia, okrycie, otworzenie okien itd.

Warto podejmować się działań, lecz niezbędna jest rozwaga i bezpieczeństwo czy przy transferze, czy przy pierwszej pomocy. Dziękujemy wszystkim uczestnikom za udział w kursie. Mamy nadzieję, że przyswojona wiedza będzie użyteczna i ułatwi codzienną pracę przy opiece na osobami starszymi w Berlin Opieka.